Վերահաստատում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետությունը բացի հնարավոր ագրեսիաներից պաշտպանվելը, այլ, այսինքն՝ հարձակողական օրակարգ չունի:
Եթե համեմատենք Հայաստանի ու Ադրբեջանի ռազմական ծախսերը թե բացարձակ թվերով, թե համամասնությամբ, թե գնված զենքի տեսակներով, ապա կտեսնենք, թե ով է իրականացնում զանգվածային ռազմականացում։ Ընդհակառակը, Հայաստանի Հանրապետության բարձրագույն ղեկավարությունը հայտարարում է, որ չի պատրաստվում ընդունել միայն բանակի վրա հիմնված անվտանգության հայեցակարգը, և կարևոր մասն է համարում հարևանների հետ հարաբերությունների կարգավորումը և տարածաշրջանում խաղաղության հաստատումը։ իր անվտանգության հայեցակարգը: Իսկ Ադրբեջանի բարձրագույն ղեկավարությունը հայտարարում է, որ իրենց հիմնական խնդիրն է հզորացնել ռազմական ներուժը, օգտակար կլինի հիշեցնել, որ Հայաստանը բազմիցս առաջարկել է Ադրբեջանին և դեռ առաջարկում է ստեղծել փոխադարձ սպառազինությունների վերահսկման մեխանիզմներ, սակայն Ադրբեջանը անպատասխան է թողնում այդ առաջարկը։ օգտագործելով Հայաստանի Հանրապետության նկատմամբ գնալով ավելի ագրեսիվ հռետորաբանություն: Վերահաստատում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետությունը, բացի հնարավոր ագրեսիայի դեմ պաշտպանությունից, այլ օրակարգ չունի, այսինքն՝ չկա հարձակողական օրակարգ։ Մինչդեռ Ադրբեջանը գրեթե ամեն օր սպառնում է Հայաստանի Հանրապետությանը։
Ուզում եմ ձեր ուշադրությունը հրավիրել այն փաստի վրա, որ Ադրբեջանի ԱԳՆ մամուլի քարտուղարը ոչ մի կերպ չի արձագանքել հոկտեմբերի 4-ին իմ մեկնաբանության մեջ բարձրացված հարցերին։ Այս հարցերն էին. Ադրբեջանը ագրեսիա է նախապատրաստում Հայաստանի Հանրապետության դեմ, հրաժարվո՞ւմ է ճանաչել Հայաստանի Հանրապետության տարածքային ամբողջականությունը, հրաժարվո՞ւմ է խաղաղության օրակարգից։ Պաշտոնական Բաքվի ագրեսիվ հռետորաբանությունը, խաղաղության պայմանագիր ստորագրելու առաջարկներից հրաժարվելը, այդ թվում՝ համաձայնեցված հոդվածները, ստիպում են բազմաթիվ հայ և միջազգային փորձագետների գալ այն եզրակացության, որ Ադրբեջանը մտադիր է օգտագործել COP-29-ը՝ լեգիտիմության ծխածածկույթ ստեղծելու համար: Ընդ որում, նման վերլուծությունների թիվը գնալով ավելանում է։ Շատ վերլուծաբաններ այն կարծիքին են, որ նման հեռանկարը բացառելու համար անհրաժեշտ է մինչև COP-29-ը ստորագրել Խաղաղության պայմանագրի համաձայնեցված բովանդակությունը, այլապես առանց դրա Բաքու մեկնող առաջնորդները ակամա կարող են դառնալ պատերազմողներ։ Հայաստանն իր հերթին հայտարարում է, որ պատրաստ է մինչև COP-29 խաղաղության համաձայնագրի ստորագրման տրամաբանությանը։ Ուզում եմ ընդգծել, որ Հայաստանի Հանրապետությունը պաշտպանել է Բաքվում COP-29-ը ընդունելու որոշումը՝ որպես կողմերի միջև վստահություն ձևավորելու և տարածաշրջանում խաղաղություն հաստատելու գործիք, և մենք չէինք ցանկանա, որ դա օգտագործվեր հակառակ նպատակի համար։
ՀՀ ՍԴ որոշումը շատ հստակ և ուղիղ ասում է, որ 1990թ. Հայաստանի Անկախության հռչակագրի միայն այն դրույթներն ունեն սահմանադրական ուժ, որոնք բառացի արտահայտված են ՀՀ Սահմանադրության հոդվածների մեջ: Եվ հետևաբար, այն ինչ գրված չէ ՀՀ Սահմանադրության՝ նախաբանին հաջորդող տեքստի, այսինքն՝ Սահմանադրության հոդվածների մեջ, Սահմանադրությանը վերագրել հնարավոր չէ, և որևէ այլ մեկնաբանության տեղ պարզապես չկա։
ՀՀ ԱԳՆ մամուլի խոսնակ / ©Արմենպրես
